Monday, December 23, 2024

മുല്ലപ്പെരിയാർ, വിവാദങ്ങളും-വസ്തുതകളും

മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ ശരിക്കും ഒരു ജലബോംബാണോ?

പി. വി. സുഘോഷ് എഴുതുന്നു..

1. ചരിത്രം

ബ്രിട്ടീഷ്‌കാരുടെ ആവശ്യപ്രകാരം തിരുവിതാംകൂര്‍ രാജാവായ വിശാഖം തിരുനാള്‍ രാമവര്‍മ്മയും മദ്രാസ് പ്രൊവിന്‍സും തമ്മില്‍ 1886 ഒക്ടോബര്‍ മാസം 29 ന് ഒരു കരാര്‍ ഒപ്പിടുകയും, തിരുവിതാംകൂറിന് കീഴിലുള്ള 8100 ഏക്കര്‍ വനഭൂമി മദ്രാസ് പ്രൊവിന്‍സിന് 999 വര്‍ഷത്തേക്ക് നല്‍കാനും ധാരണയാകുന്നു.’Periyar lease deed’ അനുസരിച്ചുള്ള ഈ വനഭൂമിയില്‍ ജലസേചന ആവശ്യത്തിനായി ഒരു തടയണ കെട്ടാനായി 1874 ല്‍ മദ്രാസ് ചീഫ് എഞ്ചിനീയര്‍ ആയ ജോണ്‍വാക്കര്‍ പെനി ക്വിക്കിനേയും, ആര്‍ സ്മിത്തിനേയും നിയമിച്ചു. ഇന്ന് തമിഴ്‌നാട് അതിര്‍ത്തി പ്രദേശങ്ങളില്‍ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ശിവഗിരികുന്നില്‍നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്ന പെരിയാറിന്റെ പോഷകനദികള്‍ ഈ വനഭൂമിയിലൂടെയാണ് ഒഴുകുന്നത്. 5,398 ചതുരശ്രകിലോമീറ്റര്‍ വൃഷ്ടിപ്രദേശമുള്ള പെരിയാറിന്റെ ജലസമൃദ്ധി തിരിച്ചറിഞ്ഞ പെനിക്വിക്ക് കൃത്രിമ തടാകം നിര്‍മ്മിക്കാനുള്ള അനുയോജ്യമായ സ്ഥലം നിശ്ചയിച്ച് 1882 ല്‍ ഡാമിന്റെ ഡിസൈന്‍ സമര്‍പ്പിക്കുന്നു. 1887-1895 കാലയളവില്‍ ഡാം നിര്‍മ്മിക്കുകയും കമ്മീഷന്‍ ചെയ്ത് പ്രവര്‍ത്തനമാരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു.

2. ഡാമിന്റെ ഘടനയും വിവരങ്ങളും

ഡാമിന്റെ നിര്‍മ്മാണകാലഘട്ടത്തില്‍ സിമന്റ് പ്രചാരത്തിലില്ലാതിരുന്നതിനാല്‍ ലോകത്ത് സുര്‍ക്കി, ലൈം, മണ്ണ് മിശ്രിതങ്ങളാണ് കല്ലുവെച്ച് കെട്ടാന്‍ പശ (ബൈന്റിംങ് മിശ്രിതം) ആയി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. 20ാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ് സിമന്റ് കണ്ടെത്തുന്നത്. 1925-ല്‍ പേറ്റന്റ് കിട്ടിയെങ്കിലും വ്യാവസായികാടിസ്ഥാനത്തില്‍ സിമന്റ് നിര്‍മാണം തുടങ്ങാന്‍ പിന്നെയും വര്‍ഷങ്ങളെടുത്തു. ഇഷ്ടികപ്പൊടി ചൂട്ടുചൂടാക്കിയെടുത്ത മിശ്രിതത്തേയാണ് സുര്‍ക്കിയെന്ന് പറയുന്നത്. 2:1:3 എന്ന അനുപാതത്തില്‍ യഥാക്രമം ചുണ്ണാമ്പും, സുര്‍ക്കിയും, മണലും വെള്ളവുമായി ചേര്‍ത്തതാണ് ഈ ബൈന്റിംങ് മിശ്രീതം. സിമന്റിനായാലും സുര്‍ക്കി-ലൈം മിശ്രിതത്തിനായാലും അതിന്റേതായ ഗുണവും ദോഷവും ഉണ്ട്. പാറക്കല്ലുകള്‍ സുര്‍ക്കി-ലൈം മിശ്രിതം ഉപയോഗിച്ച് കെട്ടിയെടുത്തതാണ് ഈ ഡാം. രണ്ട് ഡാമുകളാണ് പെരിയാര്‍ പ്രൊജക്ടിന്റെ ഭാഗമായുള്ളത്. മുല്ലപ്പെരിയാറെന്ന് നമ്മള്‍വിളിക്കുന്ന മെയിന്‍ ഡാമും, തൊട്ടടുത്തായി നിലനില്‍കുന്ന ബേബി ഡാമും. ഇത് രണ്ടും കൂടി ചേര്‍ന്ന് മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ റിസര്‍വോയര്‍ രൂപംകൊള്ളുന്നു.

മെയിന്‍ ഡാമിന് 366 മീറ്റര്‍ നീളവും, 53.64 മീറ്റര്‍ പരമാവധി ഉയരവും, മുകള്‍ഭാഗത്ത്  6.4 മീറ്റര്‍ വീതിയുമുണ്ട്.
ബേബി ഡാമിന്  73.15 മീറ്റര്‍ നീളവും, 16.15 മീറ്റര്‍ പരമാവധി ഉയരവുമുണ്ട്.
മാക്‌സിമം വാട്ടര്‍ ലെവല്‍ – 155 അടി,
ഫുള്‍ റിസര്‍വോയര്‍ ലെവല്‍ – 152 അടി,
വൃഷ്ടിപ്രദേശം – 624 ചതുരശ്ര കിലോമീറ്റര്‍.
ഇപ്പോള്‍ അനുവദനീയമായ പരമാവധി ജലനിരപ്പ് 142 അടി.

റിസര്‍വോയറില്‍ 106.5 അടിയില്‍ ടണല്‍ സ്ഥാപിച്ച് ഇതിലെ വെള്ളം തമിഴ്‌നാട് വൈദ്യുതനിര്‍മ്മാണത്തിനും ജലസേചന ആവിശ്യത്തിനുമായി ഉപയോഗിച്ചുവരുന്നു. വേനല്‍കാലത്ത് വറ്റിവരണ്ടുപോകുന്ന വൈഗൈ നദിയുടെ ജീവന്‍ നിലനിര്‍ത്തുന്നതും മുല്ലപ്പെരിയാറിലെ വെള്ളമാണ്. 68558 ഹെക്ടര്‍ കൃഷിഭൂമിയിലേക്ക് തമിഴ്‌നാട് ഈ വെള്ളം ഉപയോഗിക്കുന്നുമുണ്ട്.

ഡാമിന്റെ സ്പില്‍വേ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത് ഡാം സ്ട്രക്ചറിലല്ല എന്നത് ഈ പ്രൊജക്ടിന്റെ പ്രത്യേകതയാണ്. ഡാമില്‍ നിന്ന് അല്‍പം മാറിയാണ് സ്പില്‍വേ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. ആകെ 13 ഷട്ടറുകളാണ് നിലവിലുള്ളത്. 8000 ക്യൂമെക്‌സിലധികം വെള്ളത്തേ കൈകാര്യംചെയ്യാന്‍ ഈ സ്പില്‍വേക്ക് കഴിയും.

നിര്‍മ്മിക്കുമ്പോള്‍ അത് സുര്‍ക്കി മിശ്രിതം ഉപയോഗിച്ചുള്ള ഒരു masonry dam ആയിരുന്നെങ്കില്‍ അതിന്റെ കാലാകാലമായുള്ള പുനരുദ്ധാരണത്തിലൂടെ ഇന്നത് സംഭരണിയിലെ ജലത്തിന്റെ ഭാഗത്ത് ലൈംസുര്‍ക്കി കോണ്‍ക്രീറ്റ് rubble masonry ഉം, അതിന്റെ ഡൗണ്‍സ്ട്രീമിലേക്ക് grouted open joints ഉം, 10 മീറ്റര്‍ വീതിയുള്ള കോണ്‍ക്രീറ്റ് ബാക്കിംങുമുള്ള ‘Composite heterogeneous structure’ ആയി മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ മാറിയിട്ടുണ്ട്. ഇത് പഴക്കത്തേയും സുരക്ഷയേയും സംബന്ധിച്ചുള്ള എല്ലാ ആശങ്കകളേയും ആരോപണത്തേയും റദ്ദ് ചെയ്ത് കളയുന്നു.

3. മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ ഡാം വിവാദം

ഇന്ത്യയില്‍ ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണം അവസാനിക്കുകയും സംസ്ഥാനം പുന:സംഘടിതമാവുകയും ചെയ്തതോടെ തിരുവിതാംകൂറും മദ്രാസ് പ്രോവിന്‍സും ഒപ്പുവെച്ച പെരിയാര്‍ ലീസ് ഡീഡ് ഇല്ലാതാകുമോയെന്ന ഭയത്താലും കരാര്‍ പുതുക്കേണ്ടത് അനിവാര്യമായതിനാലും തമിഴ്‌നാട് പലതവണയായി കേരള ഗവണ്‍മെന്റുമായി ചര്‍ച്ചനടത്തുകയുണ്ടായി. പല ചര്‍ച്ചകളും സമവായത്തിലെത്താതെ പരാജയപ്പെട്ടു. എന്നാല്‍ 1970 ല്‍ ചില നിബന്ധനകളോടെ അന്നത്തെ മുഖ്യമന്ത്രിയായിരുന്ന സി അച്യുതമേനോൻ കരാര്‍ പുതുക്കി ഒപ്പു ചാര്‍ത്തുന്നു. എന്നാല്‍ അതിനുമുമ്പേ തന്നെ മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ ഡാമിനെ സംബന്ധിച്ച് ആശങ്കയും പേടിയും കേരളത്തിനുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങിനെ പതുക്കെ പതുക്കെ അഭ്യൂഹങ്ങളിലൂടെയും രാഷ്ട്രീയവിവാദങ്ങളിലൂടെയും മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ വിവാദം വികാരഭരിതമാകാന്‍ തുടങ്ങി. 1990 ലും 2000 ലും തമിഴ്‌നാടും കേരളവും തമ്മില്‍ വലിയ വാഗ്വാദങ്ങളുണ്ടാകുന്നു. മുല്ലപ്പെരിയാറിലെ ജലനിരപ്പ് 136 അടി ആക്കണമെന്നായിരുന്നു കേരളത്തിന്റെ ആവശ്യം. എന്നാല്‍ തമിഴ്‌നാട് 142 അടിയിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തണമെന്ന ആവശ്യത്തിലും ഉറച്ചുനിന്നു.

സുപ്രീംകോടതിയില്‍ കേസ്

മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ എന്‍വയോണ്‍മെന്റല്‍ പ്രൊട്ടക്ഷന്‍ ഫോറം 2001 ല്‍ ഒരു റിട്ട് പെറ്റീഷന്‍ സമര്‍പ്പിക്കുന്നതോടെ അതുവരെയുണ്ടായിരുന്ന വിവാദങ്ങള്‍ നിയമപോരാട്ടത്തിലേക്ക് കടന്നു. തമിഴ്‌നാടും, കേരളവും കേസില്‍ കക്ഷിചേര്‍ക്കപ്പെടുന്നു. വാദത്തിനും പരിശോധനയ്ക്കും ശേഷം കേന്ദ്രജലകമ്മീഷനോട് കോടതി റിപ്പോര്‍ട്ട് തേടുന്നു. കേരളവും തമിഴ്‌നാടും കേന്ദ്രജലകമ്മീഷനും അംഗമായ കമ്മീഷനെ ഏര്‍പ്പെടുത്തുന്നു.

കേരളത്തിന്റെ കോടതിയിലെ വാദങ്ങള്‍
  1. മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ ഡാം ഘടനാപരമായും, ഭുമിശാസ്ത്രപരമായും ശക്തമല്ല.
  2. ബ്രിട്ടീഷ് കാലത്തെ കരാര്‍ ഇക്കാലത്ത് നിലനില്‍കില്ല.
  3. മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ ഡാമില്‍ വെള്ളമുയര്‍ത്തിയാല്‍ ഗുരുതരമായ പരിസ്ഥിതിപ്രശ്‌നങ്ങളുണ്ടാകും.
  4. മുല്ലപ്പെരിയാറില്‍ ജലനിരപ്പ് ഉയര്‍ത്തുന്നത് ഇടുക്കി ജലവൈദ്യുതപദ്ധതിക്ക് ആവശ്യമായ വെള്ളം കിട്ടാത്ത സാഹചര്യമുണ്ടാക്കും.

ഇങ്ങനെ നിരവധി വാദങ്ങള്‍ കേരളം മുന്നോട്ട് വെക്കുന്നുണ്ട്. കേരളത്തിന് ഒരു കൃത്യമായ കാരണമായിരുന്നില്ല എതിര്‍പ്പിന് പിന്നില്‍, മറിച്ച് എല്ലാവിഷയവും തമിഴ്‌നാടിനെ എതിര്‍ക്കാനായി കേരളം ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് കാണാം.

കമ്മീഷനും കോടതിയും കേരളത്തിന്റെ ആശങ്കകള്‍ ഓരോന്നായി പരിശോധിക്കുകയും ഒന്നിനും അടിസ്ഥാനമില്ലെന്ന് കണ്ടെത്തുകയുംചെയ്യുന്നു.

2006 ഫെബ്രുവരിയില്‍ തമിഴ്‌നാടിന് അനുകൂലമായ സുപ്രീംകോടതിയില്‍നിന്ന് താല്കാലിക ഉത്തരവുണ്ടാകുന്നു. തമിഴ്‌നാടിന് 142 അടിയിലേക്ക് വെള്ളം ഉയര്‍ത്താന്‍ അനുമതി ലഭിച്ചതോടെ അതേ വര്‍ഷം മാര്‍ച്ച് മാസത്തില്‍ 2003 ലെ കേരള ഇറിഗേഷന്‍ ആന്റ് വാട്ടര്‍ കണ്‍സര്‍വേഷന്‍ ആക്ട് കേരള നിയമസഭ ഭേദഗതിചെയ്യുകയും സുപ്രീംകോടതിവിധിയെ മറികടക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു. അതോടെ വിവാദങ്ങളിലും നിയമപോരാട്ടത്തിലും നിന്ന മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ രണ്ട് സംസ്ഥാനങ്ങള്‍ക്കിടയിലെ അക്രമത്തിലേക്ക് വഴിവെക്കുന്നു. തമിഴ്‌നാട്ടില്‍ കെഎസ്ആര്‍ടിസി ബസ്സ് കത്തിക്കുകയും കേരളത്തിലേക്കുള്ള ചരക്ക് ലോറികള്‍ തടയുകയും ഉണ്ടായി. എന്നാല്‍ കേരള നിയമസഭ പാസാക്കിയ ഭേദഗതി ‘ഭരണഘടനാവിരുദ്ധം’ എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് സുപ്രീംകോടതി തള്ളുകയുണ്ടായി.

കേരളം 136 അടിയില്‍ ഉറച്ചുനിന്നതോടെ 2010 ല്‍ കോടതി വീണ്ടും ഒരു വിദഗ്ധ കമ്മിറ്റിയെ നിയമിക്കുകയും റിപ്പോര്‍ട്ട് ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു.

എംപവേര്‍ഡ് കമ്മറ്റി

2010 ല്‍ സുപ്രീംകോടതി നിയമിച്ച എംപവേര്‍ഡ് കമ്മിറ്റിയില്‍ ഒരു ചെയര്‍മാനും രണ്ട് സാങ്കേതിക വിദഗ്ധരും, രണ്ട് പ്രതിനിധികളും ഉള്‍പ്പെടെ അഞ്ച് അംഗങ്ങളാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്.

മുന്‍ സുപ്രീംകോടതി ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് ആയ ഡോ. എ.സ്. ആനന്ദ് ചെയര്‍മാനായ കമ്മിറ്റിയില്‍ സുപ്രീംകോടതി മുന്‍ ജഡ്ജും മലയാളിയുമായ കെ. ടി. തോമസ്, സുപ്രീംകോടതി മുന്‍ ജഡ്ജ് ആയ ഡോ. എ.ആര്‍. ലക്ഷ്മണന്‍, സിവില്‍ എഞ്ചിനീയറും ഹൈഡ്രോളജി വിദഗ്ധനുമായ Dr C. D. Thatte, ലോകരാജ്യങ്ങളില്‍ നിരവധി പദ്ധതികളില്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും സെന്‍ട്രല്‍വാട്ടര്‍ എഞ്ചിനീയറിംങ് സര്‍വീസില്‍ വൈദഗ്ധ്യം തെളിയിക്കുകയും ചെയ്ത ഡോ. കെ. മേത്ത എന്നിവരാണ് കമ്മിറ്റിയിലുണ്ടായിരുന്നത്.

എംപവേര്‍ഡ് കമ്മിറ്റി പരിശോധിച്ച വിഷയങ്ങള്‍
  1. ഹൈഡ്രോളോജിക് സേഫ്റ്റി
  2. സ്ട്രക്ചറല്‍ സേഫ്റ്റി
  3. സീസ്മിക് സേഫ്റ്റി
  4. കരാറിന്റെ നിലനില്‍പ്പ്
  5. കേരളംപാസാക്കിയ ഭേദഗതിയുടെ നിലനില്‍പ്പ്
  6. ഡാമിന്റെ പഴക്കത്തേ സംബന്ധിച്ചുള്ള ആശങ്ക
  7. മറ്റ് വിഷയങ്ങള്‍

Dam failure പ്രധാനമായും നടക്കുന്നത് ബ്രിച്ചിംങ്, സീപേജ്, സ്ലൈഡിംങ് എന്നിവ കാരണമാണ്. ബ്രീച്ചിംങ് പ്രധാനമായും കവിഞ്ഞൊഴുകുന്നതിനാലാണ് നടക്കുന്നത്. ഇത്തരം Dam failure സംഭവിക്കുന്ന സാഹചര്യങ്ങളും എഞ്ചിനീയറിംങ് തിയറികളും ഉപയോഗിച്ച് ഓരോന്നായി ഈ കമ്മിറ്റി പഠിക്കുകയുണ്ടായി.

കമ്മിറ്റിയുടെ പരിശോധനകളും കണ്ടെത്തലുകളും
  • ഡാമില്‍ മാക്‌സിമം വാട്ടര്‍ ലെവലിൽ പെര്‍മിസിബിള്‍ മാക്‌സിമം ഫ്ലൂയിഡ് (Permissible Maximum Fluid – PMF) ഉണ്ടായാലും പരമാവധി ജലവിതാനത്തേക്കാൾ (Maximum water level) മുകളിലാണ് ഡാമിന്റെ ടോപ്പ് നിലനില്‍കുന്നത് എന്നതിനാല്‍ ഡാം നിറഞ്ഞ് കവിയാനുള്ള സാധ്യതയില്ല. കൂടാതെ PMF നെ കൈകാര്യം ചെയ്യാനാകുന്ന സ്പില്‍വേകള്‍ മുല്ലപ്പെരിയാറിനുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് കവിഞ്ഞൊഴുകാനും അതുവഴി ബ്രീച്ചിംങിനുമുള്ള സാധ്യത ഇല്ലാതാകുന്നു.
  • മെയിന്‍ഡാമിന്റേയും ബേബീഡാമിന്റേയും ഹൈഡ്രോലോജിക് സേഫ്റ്റി 152 അടിവരേയും സുരക്ഷിതമാണ്.
  • ഡാമിന്റെ ജലത്തിനു നേരേയുള്ള ഭാഗത്ത് കാലപഴക്കത്താല്‍ സുര്‍ക്കി മിശ്രിതം സീപേജിന് വിധേയമായി ഒഴുകിപോകുകയും ചെറിയതോതിലുള്ള തുളകളും മറ്റും കണ്ടെത്തുന്നു. സുര്‍ക്കി മിശ്രിതത്തിന്റെ സീപേജ് തോത് കമ്മിറ്റി ശാസ്ത്രീയമായ രീതിയില്‍ കണക്കാക്കുകയും അത് ഡാമിന്റെ ശക്തിപെടുത്തല്‍ നടത്തുന്നത് വരെ 0.006 cumecs ഉം പിന്നീട് 0.002 ക്യൂമെക്‌സും ആണെന്ന് കണ്ടെത്തി. 116 വര്‍ഷമായി ആകെയുള്ള മിശ്രിതത്തിന്റെ 4% ല്‍ താഴെമാത്രമേ ഈ ഒഴുകിപ്പോക്കിലൂടെ നഷ്ടമായിട്ടുള്ളൂ എന്നും അത് അപകടകരമായ നിരക്കല്ലെന്നും മനസ്സിലാക്കുന്നു. അതോടൊപ്പംതന്നെ ഇത് തുടരാതിരിക്കാന്‍ എപോക്‌സി പോളിമര്‍ കോട്ടിംങ് ചെയ്യാനായി നിര്‍ദ്ദേശവും വെക്കുന്നുണ്ട്.
  • പുനരുദ്ധാരണത്തിന്റെ ഭാഗമായി ഡാമിന്റെ ജലത്തിനു നേരെയുള്ള ഭാഗത്ത് എപോക്‌സി, പോളിമര്‍ കോട്ടിംങ് ചെയ്യുകയുണ്ടായി. അതോടൊപ്പംതന്നെ ഡൗണ്‍സ്ട്രീമില്‍ 10 മീറ്റര്‍ വീതിയില്‍ കോണ്‍ക്രീറ്റ് ചെയ്യുകയും ഗാലറികളും ഡ്രയിര്‍ഹോളുകളും നിര്‍മ്മിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഡാമിനുമുകളിലേക്ക് വന്നിടിക്കുന്ന ജലത്തിന്റെ uplift force ഈ ഡ്രയിന്‍ഹോളിലൂടെ പുറത്തേക്ക് പോകാന്‍ സഹായിക്കുന്നുണ്ട്.
  • മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ ഡാമിലെ എല്ലാ ഉപകരണങ്ങളും കൃത്യമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നുവെന്നും ആവശ്യമായ ഡാറ്റ നല്‍കുന്നുണ്ടെന്നും കമ്മിറ്റി പറയുന്നു.
  • ഡാമിന്റെ ശക്തിവര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിന്റെഭാഗമായി ഏതാണ്ട്  95-ഓളം cable anchors സ്ഥാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. അപകടകരമാകുന്ന ടെര്‍സൈല്‍ സ്ട്രസ്സ്  (tensile stress) ഭൂമിയിലേക്ക് കൈമാറുക എന്നതൊക്കെയാണ് ഇതിന്റെ ലക്ഷ്യം. ഈ കേബിള്‍ എടുത്ത് പരിശോധനക്ക് വിധേയമാക്കിയപ്പോള്‍ 80% pre-stress ഉം 31 വര്‍ഷംമുമ്പ് അതായത് അതിന്റെ പുനരുദ്ധാരണസമയത്താണ് അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്. അത് ഒരു നല്ലകാര്യമാണെന്നും വിദഗ്ധസംഘം ശാസ്ത്രീയമായി ചൂണ്ടികാട്ടുന്നുണ്ട്.
  • ഡാമിന്റെ പ്രധാനമെറ്റീരിയലുകള്‍ തുരന്നെടുത്ത് Non destructive test (NDT) നടത്തുകയും ഡാം നിര്‍മ്മാണത്തിനുപയോഗിച്ചവ ഇപ്പോഴും സുരക്ഷിതമാണെന്നും കണ്ടെത്തി.
  • Water loss test in the bore holes ചെയ്യുകയും ഡാമിന് ബലക്ഷയമില്ലെന്നും ചൂണ്ടികാട്ടി.
  • വിവാദങ്ങളില്‍ പറയപ്പെടുന്നപോലുള്ള നിയന്ത്രണവിധേയമല്ലാത്ത സീപേജ്, വലിയ വിണ്ടുകീറലുകള്‍, ഡാം മെറ്റീരിയലുകളുടെ സ്ഥാനാന്തരവും ചലനവും തുടങ്ങിയ ഒരു പ്രശ്‌നവും ഡാമിനില്ല. നിലവിലുള്ള സീപേജുകളും, ചെറിയ വിള്ളലും അനുവദനീയമായ അളവില്‍ മാത്രമാണെന്നും ഡാമിന്റെ റിപ്പേറിംങിലൂടെയാണ് ഇത്തരം കാര്യങ്ങള്‍ പരിഹരിക്കാറുള്ളതെന്നും അത് അപകടമുണ്ടാക്കില്ലെന്നും കമ്മിറ്റി തെളിയിക്കുന്നുണ്ട്.
  • ഫിസിക്കല്‍ ആന്റ് കെമിക്കല്‍ ടെസ്റ്റിനായി ITS ചെയ്യുകയും ഡാമിനുള്ളില്‍നിന്നെടുത്ത സാമ്പിളുകളുടെ ബലപരിശോധനയും അതിലൂടെ ഫിനൈറ്റ് എലമെന്റ് മെതേര്‍ഡ് (finite element method – FEM) ഉപയോഗിച്ച് ഡാം ഘടനയുടെ ശക്തി പരീക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു.
  • ഡാം പുനരുദ്ധാരണത്തിന്റെ ഭാഗമായി സ്ഥാപിച്ച 95 ആങ്കര്‍ കേബളുകളില്‍ റിസിഡുവല്‍ പ്രീ സ്ട്രസ്സ് (residual prestress) പരിശോധനകള്‍ നടത്തി.
  • കോണ്‍ക്രീറ്റിന്റേയും ബാക്കിംങ്‌ന്റേയും തെര്‍മല്‍ പ്രോപര്‍ട്ടീസ് പരിശോധിച്ചു.
  • ബേബി ഡാമിന് ആവശ്യമായ സ്റ്റെബിലിറ്റ് പരിശോധനകള്‍ നടത്തി.
  • ഐ.എ.ടി. റൂര്‍ക്കിയുടേയും അണ്ണാ യൂനിവേര്‍സിറ്റിയുടേയും പഠനറിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ പരിശോധിക്കുകയും അതനുസരിച്ച് ഭൂകമ്പസാധ്യതയിലും ഡാം സുരക്ഷിതമെന്ന് കണ്ടെത്തി. അണ്ണാ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയുടെ 3D FEM അനാലിസിസും ഡാമിന് ബലക്ഷയമില്ലെന്ന് സ്ഥാപിക്കുന്നുണ്ട്.
  • 2011 ല്‍ ഇടുക്കിയിലുണ്ടായ ഭൂകമ്പ പ്രദേശം സന്ദര്‍ശിക്കുകയും ഇന്ത്യ മീറ്ററോളജിക്കല്‍ ഡിപ്പാര്‍ട്ട്‌മെന്റ് (IMD), ജിയോളജിക്കല്‍ സര്‍വേ ഓഫ് ഇന്ത്യ (GSI) എന്നിവരോടൊപ്പം പഠനം നടത്തുകയും അതൊരു ചെറിയ മാഗ്‌നിറ്റിയൂഡിലുള്ള ഭൂകമ്പമാണെന്നും മുല്ലപെരിയാര്‍ ഡാമിന് ഭൂകമ്പസുരക്ഷയുണ്ടെന്ന് ചൂണ്ടികാണിക്കുകയും ചെയ്തു.
  • ദേശീയതലത്തിലുള്ള മൂന്ന് സ്ഥാപനങ്ങളും (WC, CSMRS, CWPRS), IMD&GSI സ്ഥാപനത്തേയും ഉള്‍പ്പെടുത്തി ITS ടെസ്റ്റുകള്‍ നടത്തുകയും ചെയ്തു.

അതോടൊപ്പം കമ്മിറ്റി രണ്ട് ആള്‍ട്ടനേറ്റീവ് പദ്ധതിയും മുന്നോട്ടുവെക്കുന്നുണ്ട്. ഒന്ന് കേരളത്തിന് ആവശ്യമുണ്ടെങ്കില്‍ സ്വന്തം ചെലവില്‍ പുതിയ ഡാം പണിയാം. രണ്ടാമത്തേത് മുല്ലപ്പെരിയാറിലെ ഡെഡ് സ്റ്റോറേജ് കൂടി ഉപയോഗിക്കാനായി 50 ഫീറ്റ് ഉയരത്തില്‍ ഒരു ടണല്‍കൂടി സ്ഥാപിക്കാമോ എന്ന് പഠിച്ച് അതിനുള്ള നടപടികള്‍ ചെയ്യുക.

5. നിലവിലെ ആരോപണങ്ങളും വിവാദവും

ഇപ്പോള്‍ കേരളത്തിലും തമിഴ്‌നാട്ടിലും അലയടിക്കുന്ന വിവാദത്തിന് കാരണം ഒരു മലയാളം യൂടൂബ് ചാനലില്‍ വന്ന ‘ഡാം എന്തായാലും പൊട്ടും’ എന്ന അഭിമുഖമാണ്. അത് മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ 136 അടിക്ക് മുകളിലേക്ക് പോകുന്ന സാഹചര്യത്തില്‍ ഭീതിയായും ആശങ്കയായും പടര്‍ന്നു. കേരളത്തിലെ പ്രമുഖ സിനിമാതാരങ്ങളും മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ ഡീകമ്മീഷന്‍ ചെയ്യണമെന്ന ഹാഷ്ടാഗുമായി പ്രതികരിച്ചതോടെ തമിഴ്‌നാട്ടില്‍ മലയാളത്തിലെ ഈ നടന്‍മാരുടെ കോലം കത്തിക്കലും, ഇടുക്കിയേ തമിഴ്‌നാടോട് ചേര്‍ക്കണമെന്ന രീതിയിലൊക്കെ പ്രതിഷേധം നടന്ന് വരുന്നുണ്ട്.

കേരളത്തിലെ നാല് ജില്ലകള്‍ ഒലിച്ചുപോകുമെന്നും അറബിക്കടല്‍ ഇളകിമറിയുമെന്നൊക്കെയാണ് പ്രചാരണം. എന്നാല്‍ 443 MCM മാത്രം സ്റ്റോറേജുള്ള ഡാമിന് 20 ലക്ഷംപേരെ കൊല്ലാനും ജില്ലകളെ കടലിലൊഴുക്കാനുമൊന്നും കഴിയില്ല. ഡാം തകര്‍ന്നാല്‍ പെരിയാറിന്റെ കരകളിലും അതിന്റെ കൈവഴികളിലുമാണ് വെള്ളം ഉയരുകയും അപകടങ്ങളുണ്ടാവുകയും ചെയ്യുക. ഈ വ്യാജപ്രചാരണങ്ങളില്‍ മുല്ലപ്പെരിയാറിന് താഴേ താമസിക്കുന്നവരും പെരിയാറിന്റെ തീരത്തുള്ളവരുമൊക്കെ വളരെയേറേ പേടിക്കാനിടയാകുന്നുണ്ട്. എന്നാല്‍ ഇന്ത്യയില്‍ ഇത്രയേറേ സുരക്ഷാ പരിശോധനയും പരീക്ഷണവും നടന്ന വേറേ ഡാമുകളുണ്ടോ എന്നത് തന്നെ സംശയമാണ്. ഇന്ന് ഉന്നയിക്കപ്പെടുന്ന വിവാദം ഡാമിന്റേ പഴക്കത്തേ സംബന്ധിച്ചാണ്.

യു.എന്‍. റിപോര്‍ട്ടിലും 50 വര്‍ഷം കാലയളവുള്ള ഡാമാണ് മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ എന്നും അതിപ്പോള്‍ നൂറിലേറെവര്‍ഷം കഴിഞ്ഞെന്നും അതിനാലത് ഡീകമ്മീഷന്‍ ചെയ്യണമെന്നും ആവശ്യപ്പെടുന്നതായി കാണാം. എന്നാല്‍ ഡീകമ്മീഷന്‍ ചെയ്യാന്‍ മാത്രം ഡാമിന് സുരക്ഷാ പ്രശ്‌നമുള്ളതായി ആ റിപ്പോര്‍ട്ടിലെവിടേയും വിവരിക്കുകയോ അതിനാവശ്യമായ പഠനത്തിന്റെ തെളിവുകള്‍ നിരത്തുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ല എന്നത് യുഎന്‍ റിപ്പോര്‍ട്ടിനെ അപ്രസക്തമാക്കി തീര്‍ക്കുന്നു. എങ്കിലും പഴക്കത്തേ സംബന്ധിച്ചുള്ള ആശങ്കകള്‍ വലിയതോതില്‍ നിലനില്‍കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. അതിനുള്ള വ്യക്തമായ നിര്‍വ്വചനവും ഉത്തരവും സുപ്രീംകോടതി നിയമിച്ച എംപവേര്‍ഡ് കമ്മി നല്‍കുന്നുണ്ട്.

‘For dams the term life exists in name only and is neither real nor actual’
ഡാമിനെ സംബന്ധിച്ച് ലൈഫ് എന്നത് യാഥാര്‍ത്ഥ്യമല്ലെന്നാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. അതിനര്‍ത്ഥം ഒരു ജീവിയേയോ ജീവനേയോപോലുള്ള കോശവിഭജനവും ലൈഫ്‌സ്പാനും ഡാമുകള്‍ക്ക് ബാധകമല്ല. അതായത് 50 വര്‍ഷം ശരാശരി ലൈഫ് എന്ന ഒരു വ്യവസ്ഥയൊന്നും നിലവിലില്ല. മറിച്ച് അത് മറ്റ് ഘടകങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് കിടക്കുന്നു.

‘A dam life is linked to the inherent health and care through maintenance, repair and rehabilitation bestowed on it during its existence.’
ഒരു ഡാമിന്റെ കാലാവധിയെന്നത് അതിന്റെ മെയിന്റനന്‍സിലും, തുടര്‍ച്ചയായ റിപേറിംങിലും, പുനരുദ്ധാരണത്തേയും ആശ്രയിച്ചാണ്. അതായത് നല്ല രീതിയില്‍ മെയിന്റെയിന്‍ ചെയ്യുകയും പുനരുദ്ധാരണം നടത്തുകയും ചെയ്താല്‍ ഡാമിന്റെ ലൈഫ് എന്നത് 50 – 100 വര്‍ഷത്തിലൊന്നും തീരില്ലെന്നര്‍ത്ഥം.

ഡാമിനെ സംബന്ധിച്ച മറ്റൊരുചോദ്യമാണ് ‘ഇത് ഒരിക്കലും ഡീകമ്മീഷന്‍ ചെയ്യേണ്ടതില്ലേ’ എന്നത്. എന്നാല്‍ "ഏതു ഡാമും എന്നെങ്കിലും ഡീകമ്മീഷന്‍ ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട് എന്നതുകൊണ്ട് അത് ഇന്ന് തന്നെ പൊളിച്ചുകളയേണ്ടതുണ്ടോ?"എന്ന ചോദ്യം പ്രസക്തമാകുന്നുണ്ട്.

മുല്ലപ്പെരിയാറില്‍ ജലനിരപ്പ് ഉയരുമ്പോള്‍ കൂടുതല്‍ വെള്ളം തമിഴ്‌നാടിന് കൊണ്ടുപോയിക്കൂടേ എന്ന സംശയങ്ങളും ഉയരുന്നുണ്ട്. എന്നാല്‍ രസകരമായൊരു കാര്യം സുപ്രീംകോടതിനിയമിച്ച എംപവേര്‍ഡ് കമ്മിറ്റി അംഗമായ കെ. ടി. തോമസ് കമ്മിറ്റി റിപ്പോര്‍ട്ടിനോട് വിയോജിച്ച് കൊണ്ട് ഒപ്പുവെക്കുകയും അതിന്റെ കാരണങ്ങള്‍ നോട്ടീസ് ചെയ്യുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അതില്‍ ചൂണ്ടികാട്ടുന്നത് ഇടുക്കിയില്‍ 70 ടി.എം.സി. കപ്പാസിറ്റി ഉണ്ടായിട്ടും ഞങ്ങള്‍ക്ക് 54 ടി.എം.സി വെള്ളം മാത്രമേ കിട്ടുന്നുള്ളൂ എന്നും മുല്ലപ്പെരിയാറിലെ ജലനിരപ്പ് 136 അടിയില്‍നിന്ന് കൂട്ടിയാല്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഇടുക്കി ഡാമിലേക്ക് ആവശ്യമായ വെള്ളം കിട്ടില്ലെന്നും പറയുന്നുണ്ട്. അതായത് ഇന്ന് വെള്ളം തമിഴ്‌നാടിന് കൊണ്ട് പോയിക്കൂടേ എന്ന് കേരളീയര്‍ ചോദിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു കാലഘട്ടത്തില്‍ മുല്ലപ്പെരിയാറിലെ വെള്ളം നമുക്ക് കിട്ടാത്തത് കൂടിയായിരുന്നു നമ്മള്‍ ജലനിരപ്പുയര്‍ത്തരുതെന്ന് പറയാനുള്ള ഒരു കാരണമെന്നതാണ്.

കേരളം മുന്നോട്ടുവെച്ച ഡാമിന്റെ ബലക്ഷയം, പരിസ്ഥിതിപ്രശ്‌നം, വെള്ളംകിട്ടുന്നില്ല എന്ന പരാതി, കരാറിനെ സംബന്ധിച്ച പരാതി എല്ലാം ഇന്ത്യയുടെ പരമോന്നത കോടതി നിരുപാധികം തള്ളിയ വിഷയമാണ്. അതാണ് വസ്തുത. അതോടൊപ്പം 136 അടിക്കുമുകളില്‍ ഉയര്‍ത്തുമ്പോള്‍ മുല്ലപ്പെരിയാറിന് താഴേ ജീവികുന്നവര്‍ക്ക് മാനസികവും ശാരീരികവുമായ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാകുന്നുവെന്നും 6 മുതല്‍ 12 വയസ്സുവരെയുള്ള കുട്ടികള്‍ക്ക് സൈക്കോസിസ് വരുന്നുവെന്നും റിപ്പോര്‍ട്ടിനെ വിയോജിച്ചുകൊണ്ട് കേരളം പങ്കുവെക്കുന്നുണ്ട്. ഡാമിനെകുറിച്ച് അനാവിശ്യമായ വിവാദവും ആശങ്കയും പ്രചരിപിക്കുന്നതിനാലല്ലേ ഇത്തരം പ്രശ്‌നം? അത്തരം ആശങ്കകള്‍ പ്രചരിപ്പിക്കാതിരിക്കുകയല്ലേ പരിഹാരമെന്ന ചോദ്യത്തിനുമുന്നില്‍ ആ വാദത്തിന്റെ നിലനില്‍പും അസ്തമിക്കുന്നു.

കേരളത്തില്‍ ബാലിശമായ വാദങ്ങള്‍പറഞ്ഞുകൊണ്ട് തല്പരകക്ഷികളും രാഷ്ട്രീയക്കാരും നടത്തിയ പ്രചാരണങ്ങള്‍ ഇന്നും ഒരുപാട് മനുഷ്യരുടെ ഉറക്കംകെടുത്തുന്നുണ്ട്. അത് ഇനിയെങ്കിലും ഇല്ലാതാകേണ്ടത് അനിവാര്യമാകുന്നു.

References
  1. verdict of supreme court W(C)386/2001 State of tamil nadu vs state of kerala on 7 may 2014
  2. Dam break analysis by IIT Roorkee (WRC-1022/11-12) Final report volume: 1,2,3
  3. report on Empowered committee (constituted under directions of the Hon’ble supreme court of india.
  4. International research journal of engineering and technology (IRJET) volume:6 Issue 10 octo 2019
  5. compendium of technical papers volume 1 by DRIP
  6. International research Journal of Engineering and technology (IRJET) volume 3 issue 3 march 2014
  7. Dam safety and DRIP activties in Tamilnadu presented by V.D Suresh project director, TNSPMU
  8. Guideline for dam decommissioning project ussd july 2015
  9. List of reported failure of dam in india
  10. Report on Dam safety procedures by cwc Attachments area 
പി. വി. സുഘോഷ്
 

J U D G M E N T [With TC (C) Nos.56-59 and 96-99 of 2002] Y.K. Sabharwal, CJI.

Mullaperiyar reservoir is surrounded by high hills on all sides with forest and is a sheltered reservoir. The orientation of the dam is such that the direction of wind in the south west monsoon would be away from the dam. It is said that for past 100 years, Tamil Nadu Government Officers have been approaching the reservoir during the flood season only from Thekkady side in a boat and have not noticed any significant wave action. The main question to be determined in these matters is about the safety of the dam if the water level is raised beyond its present level of 136 ft. To determine the question, we may first narrate factual background. An agreement dated 29th October, 1886 was entered into between the Maharaja of Travancore and the Secretary of State for India in Council whereunder about 8000 acres of land was leased for execution and preservation of irrigation works called 'Periyar Project'. In pursuance of the said agreement, a water reservoir was constructed across Periyar river during 1887-1895. It is known as Mullaperiyar Dam consisting of main dam, baby dam and other ancillary works.

The salient features of the dam as mentioned in the agreement are as follows :

"Type of Dam Masonry Dam Length of the main dam 1200 ft. (365.76 mt.) Top of the dam 155 ft. (47.24 mt.) Top of solid parapet 158 ft. (48.16 mt.) Maximum height of dam (from deepest foundation) 176 ft. (53.64 mt.) FRL (Full Reservoir Level) 152 ft. (46.33 mt.) MWL (Design) 155 ft. (47.24 mt.) Crest level of spillway 136 ft. (41.45 mt.) Maximum water level reached 154.80 ft. (47.18mt) During floods (till date) on 03.01.43 Spillway capacity 10 vents of 36' x 16' (10.97 m. x 4.88 m.) Storage Capacity (gross) 443.23 m.cu.m (15.662 TMC.ft) Live capacity 299.13 m.cu.m.

(10.563 TMC) Irrigation benefit in Tamil Nadu 68558 ha.

(169408.68 acres) Length of Baby dam 240 ft.(73.15 mt.)"

In the past, reservoir was filled up to full level of 152 ft. as per the agreement. The agreement was modified in the year 1970. The State of Tamil Nadu was allowed to generate electricity from the project and it surrendered fishing rights in the leasehold land in favour of State of Kerala. It also agreed to pay annually a sum specified in the agreement to the State of Kerala. The Government of Kerala was also granted right of fishing over and upon the waters, tanks and ponds in the land and agreed that the principal deed and all the conditions shall remain intact without affecting in any way the irrigation and power right of the Government of Tamil Nadu. According to the petitioner, there was leakage in the gallery of the dam which affected its security and, therefore, the water level was stopped at 136 feet. In view of such situation, the Central Water Commission (CWC) inspected the dam, held meetings with representatives of both the States of Kerala and Tamil Nadu for considering ways and means to strengthen the Mullaperiyar Dam. At the meeting, certain decisions were taken for the purpose of ensuring security and safety of reservoir and by taking several necessary measures. Three types of measures were envisaged, namely, (i) emergency measures, (ii) middle term measures, and (iii) long term measures. The progress of implementation of measures was also reviewed in the meetings held in 1980, 1983, 1996 and 1997. In this light, it is claimed that water level cannot be raised from its present level of 136 feet. In view of apprehension expressed in the light of leakage, in the year 1979 the water level was allowed upto 136 ft. instead of 152 ft. After thorough study and considering all aspects, the CWC felt that certain steps were required to be taken immediately and both the States of Tamil Nadu and Kerala ought to cooperate. On taking those steps, water would be allowed to be filled upto 142 feet. Some other steps were also suggested for allowing the water to be filled in at the full level of 152 feet. The State of Kerala expressed reservations against the report submitted by CWC and according to a dissent note, appended by the representative of the State of Kerala, the water level could not be allowed to be raised beyond 136 feet.
For the present, the only question is whether water level can be allowed to be increased to 142 feet or not. The State of Kerala has filed an affidavit justifying its stand of not allowing raising of water level from 136 feet. According to it, the life of the dam was said to be 50 years from the date of construction. Since it had completed more than 100 years, it had served the useful life. It was, therefore, dangerous to allow raising of water level beyond 136 feet. It was also stated that if something happens to the dam, serious consequences could ensue and three adjoining districts could be completely wiped out and destroyed. It was also the stand of the State that the dam was constructed at a time when the design and construction techniques were in infancy. There was no testing laboratory to get accurate and detailed tests of construction materials. The stress and other elements were observed in the dam right from the initial filling and remained there in spite of remedial measures taken out. Moreover, there were frequent tremors occurring in that area and in case of an earthquake, it could result in serious calamities and total destruction of life and property. It was also alleged that the technical officials of CWC had submitted the report without effective participation of the technicians from Kerala and view points of Kerala had not been considered at all. According to the State, CWC also could not be considered as the highest technical body in the country for giving technical advice and the decision taken by CWC without consultation of State of Kerala, was not binding on the State.
On the other hand, the State of Tamil Nadu said that the apprehension voiced by the State of Kerala was totally ill-founded, baseless and incorrect and based on mere figment of imagination. CWC was the highest technical authority with the required expertise on the subject. It had inspected the dam in detail and found various allegations as incorrect and baseless. It also stated that an expert committee was constituted in pursuance of an order passed by this Court and a report was submitted in the year 2001. As per the report, water level deserves to be allowed to be raised upto 142 feet as an interim measure on taking certain steps and after execution of the strengthening measure in respect of Baby Dam, earthen bund and on completion of remaining portion, the water level could be allowed to be restored at FRL i.e. 152 feet. Unfortunately, however, the State of Kerala did not cooperate and did not allow increase of water level even upto 142 feet. It was stated that the committee consisting of experts considered the question and thereafter various recommendations were made and actions were suggested. It was, therefore, not open to the State of Kerala to refuse to cooperate and not to accept the suggestions and the recommendations of CWC. According to the State of Tamil Nadu, its prayer for raising water level upto 142 feet at the initial stage and 152 feet at the final stage deserves to be accepted. A Committee was constituted with terms of reference as under :
"(a) To study the safety of Mulla Periyar Dam located on Periyar river in Kerala with respect to the strengthening of dam carried out by the Govt. of Tamil Nadu in accordance with the strengthening measures suggested by CWC and to report/advise the Hon'ble Minister of Water Resources on the safety of the dam.
(b). To advise the Hon'ble Minister of Water Resources regarding raising of water level in Mulla Periyar reservoir beyond 136 ft. (41.45 m) as a result of strengthening of the dam and its safety as at (a) above.

The Committee will visit the dam to have first hand information and to assess the safety aspects of the dam. It will hold discussions with Secretary, Irrigation of the Kerala Govt. as well as Secretary, PWD, Govt. of Tamil Nadu with respect to safety of the dam and other related issues."

According to the State of Tamil Nadu, the Committee after inspecting the dam and after holding discussions with the officials of the two States, submitted its interim report wherein recommendations were made as under:

"1. The Tamil Nadu PWD Department should immediately test the masonry of the Baby dam to find out the permissible tensile strength that can be adopted for the lime surkhy mortar used in the construction of Baby dam. Central Soil and Materials Research Station (CSMRS), Government of India, New Delhi, should carry out these tests.
CSMRS are specialist in carrying out geophysical and core tests and have a good reputation. These tests should be carried out in the presence of the representatives of Tamil Nadu PWD, Irrigation Department, Government of Kerala and CWC. The results of these tests should be made available to the Committee by end of November, 2000. The Government of Kerala should permit Tamil Nadu PWD & CSMRS to carry out these tests without any hindrance.
2. Core samples of Baby dam shall also be extracted and tested by CSMRS, New Delhi, at the upstream and downstream faces of the dam. These results may be used to develop co-
relation between the actual tests and the results obtained by geophysical testing.
3. The strengthening measures pertaining to the Baby dam and the earthen bund as already suggested by the CWC and formulated by the Government of Tamil Nadu should be carried out at the earliest.
Government of Kerala is requested to allow the execution of strengthening measures of the Baby dam and earthen bund immediately.
4. Raising of water level beyond 136 ft. (41.45 m) will be decided after obtaining the tensile and compressive strength of the masonry of the Baby dam."

The final report of the committee shows that certain more steps were required to be taken before raising of reservoir level upto FLR i.e. 152 feet and those recommendations are :

"1. The strengthening measures pertaining to Baby dam and the earthen bund, as already suggested by CWC and formulated by the Government of Tamil Nadu, should be carried out at the earliest.
2. Government of Kerala should allow the execution of strengthening measures of Baby dam, earthen bund and the remaining portion of about 20 m of parapet wall on the main Mulla Periyar Dam upto EL 160 ft. (48.77 m) immediately.
3. CWC will finalise the instrumentation for installation at the main dam. In addition, instruments will be installed during strengthening of Baby dam, including the earthen bund, so that monitoring of the health of Mulla Periyar dam, Baby dam and earthen bund can be done on a continuous basis.
4. The water level in the Mulla Periyar reservoir be raised to a level where the tensile stress in the Baby dam does not exceed 2.85 t/m2 (as suggested by Shri Parameswaran Nair, Kerala representative) especially in condition E (full reservoir level with earthquake) as per BIS Code IS 6512-1984 with ah= 0.12 g and analysis as per clause Nos. 3.4.2.3 and 7.3.1 of BIS Code 1893-1984.
5. The Committee Members discussed the issue of raising of water level above EL 136.00 ft. (41.45 m) after studying the analysis of safety of Baby dam. Prof. A. Mohanakrishnan, Member of Tamil Nadu Government, opined in the light of para 4 that the water level should be raised upto at least EL 143.00 ft. (43.59 m) as the tensile stresses are within the permissible limits. Shri M.K. Parameswaran Nair, Member of Kerala Government did not agree to raise the water level above EL 136.00 ft. (41.45 m).
However, the Committee after detailed deliberations, has opined that the water level in the Mulla Periyar reservoir be raised to EL 142.00 ft. (43.28 m) which will not endanger the safety of the Main dam, including spillway, Baby dam and earthen bund. The abstracts of the calculations for stress analysis are enclosed as Annex. XIX.
6. This raising of reservoir level upto a level where the tensile stress does not exceed 2.85 t/m2 during the earthquake condition is an interim measure and further raising of water level to the FRL EL 152.00 ft. (46.33
m) [original design FRL of the Mulla Periyar Reservoir] be studied after the strengthening measures on Baby dam are carried out and completed."

The State of Kerala continued to resist raising of water level. The objections raised by the representative of State of Kerala were considered by the Expert Committee and taking into account the matter in its entirety and keeping in view the safety of dam, certain suggestions were made. It required the State of Tamil Nadu to take those steps. The Expert Committee stated that it was equally obligatory on the part of State of Kerala to act in accordance with the suggestions and recommendations made by the CWC and that the State of Kerala cannot refuse to cooperate on the ground that raising of water level would cause serious problem in spite of the report of the Expert Committee and recommendations and decision by CWC.

In the writ petition filed by Mullaperiyar Environmental Protection Forum, various prayers have been made. They have, inter alia, prayed that agreements of 1886 and 1970 be declared as null and void and consequential relief be granted and also that Section 108 of the States Re-organisation Act, 1956, be declared ultra vires and unconstitutional as it encroaches upon legislative domain of the State Legislature under Entry 17 of List II of the Seventh Schedule of the Constitution of India.

The petitioner has also raised objection about the legality of the agreement between the Maharaja of Travancore and the Governor General. It is claimed that the agreement was entered into in 'unholy' haste and virtually it was thrust upon and the Maharaja was forced to accept it. It was also submitted that under Section 108 of the States Re-organization Act, any agreement or arrangement entered into by Central Government and one or more existing States relating to the right to receive and utilize water can continue to remain in force subject to certain adaptations and modifications as may be agreed upon between the successor States. Since there was no such agreement after November 1, 1957, the agreement would not continue to remain in force. It also pleaded that the agreements are not covered by Entry 56 of List I of Seventh Schedule of the Constitution of India and hence Parliament has no power to make any law in respect thereof.

On the other hand, the State of Taml Nadu seeks directions for raising of water level to 142 ft. and later, after strengthening, to its full level of 152 ft. On Section 108 of the States Reorganisation Act, the stand taken by the State of Tamil Nadu is that this Section, in pith and substance, deals with "continuance of agreements and arrangements relating to certain irrigation, power or multipurpose projects" and it figures in the Act under which the present State of Kerala was formed. According to the State of Tamil Nadu, the Act was not an enactment made in exercise of Parliament's legislative power under Entry 56 of List I, but was an enactment covered by Articles 3 & 4 of the Constitution of India which provides for formation of new States and making of supplemental, incidental and consequential provisions. The pre-existing contractual obligation was reasserted and reaffirmed by the State of Kerala after its formation by signing fresh agreements in 1970. It is also urged that the Lists in Schedule Seven have no applicability as the point in issue is governed by Articles 3 & 4 of the Constitution of India.

Another contention urged for the petitioner is that in the light of later development of law, the agreement of 1886 stands frustrated. It was submitted that the lease land was declared as reserve forest in the year 1899 by the erstwhile State of Travancore under the Travancore Forest Act. The notification remained in force under sub- section (3) of Section 85 of the Kerala Forest Act, 1961. In 1934, Periyar Wildlife Sanctuary had been declared as a 'sanctuary' covering the grassy area, marshy areas, swamps of Mullaperiyar Dam which was expanded to 777 sq. kms. under the Wild Life Protection Act, 1972. Taking into account its importance as a well known habitat of tigers which is a highly endangered species, the sanctuary has been declared as "Periyar Tiger Reserve" in 1978 under the special management programme known as 'Project Tiger'. It was said to be the oldest sanctuary in the State of Kerala which played a very important role in bio-diversity conservation in Western Ghats. International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) has declared it as a bio- diversity hot spot. According to the petitioner, the forest land immediately above the present maximum water level at 136 feet has special significance from bio-diversity point of view as it comprises different types of habitats like grassy areas, marshy areas, swamps and areas covered with trees. These are the prime habitats used by most of the wild animals especially larger herbivores, carnivores and amphibians. The birds like darter and cormorants nest on the tree stumps which stand out distributed in the reservoir. Raising of water level would submerge these stumps and upset the nesting and reproduction of birds. The submergence of the forest above 136 ft. would adversely affect the bio-diversity therein and in the neighbouring forests both in terms of flora and fauna. Further, it is urged that raising of water level would also seriously affect the ecology and economy of the State of Kerala. Having regard to these developments, the State of Tamil Nadu is not entitled to increase the water level.

According to the State of Tamil Nadu, Periyar Project was completed in the year 1895. The Declaration of area as Reserved Forest was made in 1899. Moreover, the declaration has not adversely affected the interest of the petitioner or the State of Kerala. According to the State of Tamil Nadu, the provisions of Kerala Forest Act, 1961 and the Wild Life Protection Act, 1972 have no applicability to the case in hand. It is also urged that raising of water level in any case would not adversely affect the natural environment. Further, according to the State of Tamil Nadu, the submergence of land due to raising of water level from 136 feet to the designated FRL 152 feet would cover only 11.2 sq. kms. The percentage of area that gets submerged is only 1.44% of the total area which is very meager. It was also asserted that the raising of water level will not affect Wildlife habitat, on the contrary it would improve the Wildlife habitat. The restoration of water level will in no way affect the flora and fauna as alleged nor affect the nesting and reproduction of birds. Higher water level will facilitate better environment for flora and fauna to flourish better. It will lead to development of new flora and fauna and will also act as resting place for migratory birds and number of rare species of birds. The increase of water level in the reservoir will also increase tourist attraction and generate more funds for the State of Kerala and also result in increase of aquatic life and since the fishery rights are with the State of Kerala, it will enable the said State to generate more funds.

In the aforesaid background, the questions that arise for determination are these:

1. Whether Section 108 of the States Reorganisation Act, 1956 is unconstitutional?
2. Whether the jurisdiction of this Court is barred in view of Article 262 read with Section 11 of the Inter-State Water Disputes Act, 1956?
3. Whether Article 363 of the Constitution bars the jurisdiction of this Court?
4. Whether disputes are liable to be referred to Arbitration?
5. Whether the raising of water level of the reservoir from 136 ft. to 142 ft. would result in jeopardising the safety of the people and also degradation of environment?
1. RE : Validity of Section 108 of the States Reorganisation Act, 1956 ( For short 'the Act').

The contention urged is that the subject matter of water is covered by Entry 17 of the State List under the Seventh Schedule of the Constitution and, therefore, Section 108 which, inter alia, provides that any agreement or arrangement entered into between the Central Government and one or more existing States or between two or more existing States relating to distribution of benefits, such as the right to receive and utilise water or electric power, to be derived as a result of the execution of such project, which was subsisting immediately before the appointed day shall continue in force, would be outside the legislative competence of the Parliament for the same does not fall in List I of Seventh Schedule, it falls in List-II. The Act was enacted to provide for the reorganisation of the States of India and for matters connected therewith as stipulated by Article 3 of the Constitution. The said Article, inter alia, provides that the Parliament may by law form a new State by separation of territory from any State or by uniting two or more States or parts of States or by uniting any territory to a part of any State. Article 4, inter alia, provides that any law referred to in Article 2 or 3 shall contain such provisions for the amendment of the First Schedule and the Fourth Schedule of the Constitution as may be necessary to give effect to the provisions of the law and may also contain such supplemental, incidental and consequential provisions as Parliament may deem necessary. The creation of new States by altering territories and boundaries of existing States is within the exclusive domain of Parliament. The law making power under Articles 3 and 4 is paramount and is not subjected to nor fettered by Article 246 and Lists II and III of the Seventh Schedule. The Constitution confers supreme and exclusive power on Parliament under Articles 3 and 4 so that while creating new States by reorganisation, the Parliament may enact provisions for dividing land, water and other resources; distribute the assets and liabilities of predecessor States amongst the new States; make provisions for contracts and other legal rights and obligations. The constitutional validity of law made under Articles 3 and 4 cannot be questioned on ground of lack of legislative competence with reference to the lists of Seventh Schedule. The new State owes its very existence to the law made by the Parliament. It would be incongruous to say that the provision in an Act which gives birth to a State is ultra vires a legislative entry which the State may operate after it has come into existence. The power of the State to enact laws in List II of Seventh Schedule are subject to Parliamentary legislation under Articles 3 and 4. The State cannot claim to have legislative powers over such waters which are the subject of Inter-State agreement which is continued by a Parliamentary enactment, namely, the States Organisation Act, enacted under Articles 3 and 4 of the Constitution of India. The effect of Section 108 is that the agreement between the predecessor States relating to irrigation and power generation etc. would continue. There is a statutory recognition of the contractual rights and liabilities of the new States which cannot be affected unilaterally by any of the party States either by legislation or executive action. The power of Parliament to make law under Articles 3 and 4 is plenary and traverse over all legislative subjects as are necessary for effectuating a proper reorganisation of the States. We are unable to accept the contention as to invalidity of Section 108 of the Act.

2. RE : Whether the jurisdiction of this Court is barred in view of Article 262 read with Section 11 of the Inter-State Water Disputes Act, 1956?

Article 262 provides that Parliament may by law provide for the adjudication of any dispute or complaint with respect to the use, distribution or control of the waters of, or in, any inter-State river or river valley. The jurisdiction of the Courts in respect of any dispute or complaint referred to in Article 262(1), can be barred by Parliament by making law. The Inter-State Water Disputes Act, 1956 was enacted by Parliament in exercise of power under Article 262 of the Constitution. Section 11 of the said Act excludes the jurisdiction of Supreme Court in respect of a water dispute referred to the Tribunal. Section 2(c) of this Act defines 'water dispute'. It, inter alia, means a dispute as to the use, distribution or control of the waters of, or as to the interpretation or implementation of agreement of such waters.

In the present case, however, the dispute is not the one contemplated by Section 2(c) of the Act. Dispute between Tamil Nadu and Kerala is not a 'water dispute'. The right of Tamil Nadu to divert water from Peryar reservoir to Tamil Nadu for integrated purpose of irrigation or to use the water to generate power or for other uses is not in dispute. The dispute is also not about the lease granted to Tamil Nadu in the year 1886 or about supplementary agreements of 1970. It is also not in dispute that the dam always had and still stands at the height of 155 ft. and its design of full water level is 152 ft. There was also no dispute as to the water level till the year 1979. In 1979, the water level was brought down to 136 ft. to facilitate State of Tamil Nadu to carryout certain strengthening measures suggested by Central Water Commission (CWC). The main issue now is about the safety of the dam on increase of the water level to 142 ft. For determining this issue, neither Article 262 of the Constitution of India nor the provisions of the Inter-State Water Dispute Act, 1956 have any applicability. There is no substance in the contention that Article 262 read with Section 11 of the Inter-State Water Disputes Act bars the jurisdiction of the court in regard to nature of disputes between the two States.

3. RE : Whether Article 363 of the Constitution bars the jurisdiction of this Court?

The jurisdiction of the courts in respect of dispute arising out of any provision of a treaty, agreement, covenant, engagement, sanad or other similar instrument entered into or executed before the commencement of the Constitution is barred in respect of matters and in the manner provided in Article 363 of the Constitution of India. The main reason for ouster of jurisdiction of courts as provided in Article 363 was to make certain class of agreements non-justiciable and to prevent the Indian Rulers from resiling from such agreements because that would have affected the integrity of India. The agreement of the present nature would not come within the purview of Article 363. This Article has no applicability to ordinary agreements such as lease agreements, agreements for use of land and water, construction works. These are wholly non-political in nature. The present dispute is not in respect of a right accruing or a liability or obligation arising under any provision of the Constitution {see Madhav Rao Scindia v. Union of India [(1971) 3 SCR 9]} The contention also runs counter to Section 108 of the States Reorganisation Act, which expressly continues the agreement. There is, thus, no merit in this objection as well.

4. RE : Whether disputes are liable to be referred to Arbitration?

It is contended that the lease deed dated 29th October, 1886 provides that whenever any dispute or question arises between the Lessor and the Lessee touching upon the rights, duties or liabilities of either party, it shall be referred to two arbitrators and then to an umpire if they differ. This clause was amended in supplementary agreement dated 29th May, 1970. Relying on the arbitration agreement, the contention urged on behalf of State of Kerala is that the parties should be directed to resort to alternate remedy of arbitration and discretionary relief in these petitions may not be granted to State of Tamil Nadu. There is no substance in this contention as well. The present dispute is not about the rights, duties and obligations or interpretation of any part of the agreement. As already noted, the controversy herein is whether the water level in the reservoir can presently be increased to 142 ft. having regard to the safety of the dam. The full water level was 152 ft. It was reduced to 136 ft. in 1979. The aspect of increase of water level is dependant upon the safety of the dam after strengthening steps have been taken. This aspect has been examined by experts.

5. Re : Whether the raising of water level of the reservoir from 136 ft. to 142 ft. would result in jeopardising the safety of the people and also degradation of environment?

Opposing the increase of water level, the contention urged is that it would result in a larger area coming in submergence which is not permissible without complying with the mandatory provisions of the Forest (Conservation) Act, 1980 and the Wild Life (Protection) Act, 1972.

Reliance has been placed on Section 26A of the Wild Life (Protection) Act which stipulates that the boundaries of a sanctuary shall not be altered except on a recommendation of the National Board constituted under Section 5-A of the Act. The total area of the sanctuary is about 777 square kilometers. The leased area of about 8,000 acres is a part of the total area. By raising the water level, the boundaries of the sanctuary do not get altered. The total area of the sanctuary remains 777 square kilometers. Further, Section 2(17) of the Act, which defines land includes canals, creeks and other water channels, reservoirs, rivers, streams and lakes, whether artificial or natural, marshes and wetlands and also includes boulders and rocks. It cannot be said that forest or wildlife would be affected by carrying out strengthening works and increase of the water level. On the facts and circumstances of the case, the strengthening work of existing dam in the forest cannot be described as a non-forestry activity so as to attract Section 2 of the Forest (Conservation) Act, 1980, requiring prior approval of Union of India. As already noticed, it was only in 1979 that the water level was brought down to 136 ft from 152 ft. The increase of water level will not affect the flora and fauna. In fact, the reports placed on record show that there will be improvement in the environment. It is on record that the fauna, particularly, elephant herds and the tigers will be happier when the water level slowly rises to touch the forest line. In nature, all birds and animals love water spread and exhibit their exuberant pleasure with heavy rains filling the reservoir resulting in lot of greenery and ecological environment around. The Expert Committee has reported that it will be beneficial for the Wildlife in the surrounding area as it will increase the carrying capacity for wildlife like elephants, ungulates and in turn tigers. The apprehension regarding adverse impact on environment and ecology have been found by the experts to be unfounded. We are also unable to accept the contention that the impact on environments has not been examined. Report dated 28th January, 2003 states that there is no adverse impact on the environment. Similarly, the report dated 21st April, 2003 is also to the similar effect. It, inter alia, states that :

"The most productive habitats in terms of forage availability to ungulates and elephants are these vayals. This habitat is of even greater significance to wildlife since the green flush of protein rich grasses appears at a time when nutritive quality of forest forage is lowest. This is so since water is likely to be released from the Dam during the dry months for irrigation. Thus, this nutrient rich biomass is critical for maintaining condition of herbivores and their populations during the pinch period.
If the lowest water level even after increasing the water capacity of the dam is maintained at the current level, then the increased high water table will make more area available as Vayals, effectively adding some more area to the existing Vayals, thereby increasing the carrying capacity of the reserve for ungulates, elephants and in turn of tigers.
In this view, we find no substance in the contention that there will be adverse effect on environment. Regarding the issue as to the safety of the dam on water level being raised to 142 ft. from the present level of 136 ft, the various reports have examined the safety angle in depth including the viewpoint of earthquake resistance. The apprehensions have been found to be baseless. In fact, the reports suggest an obstructionist attitude on the part of State of Kerala. The Expert Committee was comprised of independent officers. Seismic forces as per the provisions were taken into account and structural designs made accordingly while carrying out strengthening measures. The final report of the Committee, set up by Ministry of Water Resources, Government of India to study the water safety aspect of the dam and raising the water level has examined the matter in detail. The Chairman of the Committee was a Member (D&R) of Central Water Commission, two Chief Engineers of Central Water Commission, Director, dam safety, Government of Madhya Pradesh and retired Engineer-in-Chief, UP besides two representatives of Governments of Tamil Nadu and Kerala, were members of the Committee. All appended their signatures except the representative of the Kerala Government. The summary of results of stability analysis of Mullaperiyar Baby Dam contains note which shows that the permissible tensile strength was masonry as per the specifications mentioned therein based on test conducted by CSMRS, Delhi on the time and agreed by all Committee members including the Kerala representative in the meeting of the Committee held on 9-10th February, 2001. It also shows the various strengthening measures suggested by CWC having been completed by Tamil Nadu PWD on the dam including providing of RCC backing to the dam. The report also suggests that the parapet wall of the baby dam and main dam have been raised to 160 ft. (48.77 mt.) except for a 20 mt. stretch on the main dam due to denial of permission by the Government of Kerala. Some other works as stated therein were not allowed to be carried on by the State of Kerala. The report of CWC after inspection of main dam, the galleries, baby dam, earthen bund and spillway, concludes that the dam is safe and no excessive seepage is seen and that Mullaperiyar dam has been recently strengthened. There are no visible cracks that have occurred in the body of the dam and seepage measurements indicate no cracks in the upstream side of the dam. Our attention has also been drawn to various documents and drawings including cross-sections of the Periyar dam to demonstrate the strengthening measures. Further, it is pertinent to note that the dam immediately in line after Mullaperiyar dam is Idukki dam. It is the case of State of Kerala that despite the 'copious rain', the Idukki reservoir is not filled to its capacity, while the capacity of reservoir is 70.500 TMC, it was filled only to the extent of 57.365 TMC. This also shows that assuming the worst happens, more than 11 TMC water would be taken by Idukki dam. The Deputy Director, Dam Safety, Monitoring Directorate, Central Water Commission, Ministry of Water Resources in affidavit of April 2004 has, inter alia, sated that during the recent earthquake mentioned by Kerala Government in its affidavit, no damage to the dam was reported by CWC officers who inspected the dam. The experts having reported about the safety of the dam and the Kerala Government having adopted an obstructionist approach, cannot now be permitted to take shelter under the plea that these are disputed questions of fact. There is no report to suggest that the safety of the dam would be jeopardized if the water level is raised for the present to 142 ft. The report is to the contrary. Regarding raising the water level to 152 ft., the stage has still not reached. At present, that is not the prayer of the State of Tamil Nadu. In this regard, at this stage, the only prayer of the State of Tamil Nadu is that State of Kerala be directed not to obstruct it in carrying out strengthening measures, as suggested by CWC. We see no reason for the State of Kerala to cause any obstruction.
Under the aforesaid circumstances, we permit State of Tamil Nadu to carry out further strengthening measures as suggested by CWC and hope that State of Kerala would cooperate in the matter. The State of Kerala and its officers are restrained from causing any obstruction. After the strengthening work is complete to the satisfaction of the CWC, independent experts would examine the safety angle before the water level is permitted to be raised to 152 ft.
The writ petition and the connected matters are disposed of by permitting the water level of the Mullaperiyar dam being raised to 142 ft. and by permitting the further strengthening of the dam as aforesaid.
സമൂഹമാധ്യമത്തിൽ പങ്കിടാന്‍

advertisment

യുക്തിവാദി

യുക്തിവിചാരം, സ്വതന്ത്രചിന്ത, നാസ്തികത എന്നിവയ്ക്കുള്ള കൂട്ടായ്മയിൽ ചേരാൻ, നാളെയുടെ സമൂഹമനസ്സ് നമുക്ക് ഇന്നു നിർമിച്ചു തുടങ്ങാം.