'പ്രണയം' മാറ്റത്തിന്റെ മഹാവിപ്ലവം

ഇന്ത്യയുടെ സാംസ്കാരിക ഭൂപ്രകൃതി സങ്കീർണ്ണവും വൈവിധ്യപൂർണ്ണവുമാണ്. ഈ വൈവിധ്യം ഭാഷ, പാചകരീതി, വസ്ത്രധാരണം എന്നിവയിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നില്ല, മറിച്ച് കാഴ്ച്ചപ്പാടുകളിലേക്കും, പൊതുബോധങ്ങളിലേക്കും, മനുഷ്യബന്ധങ്ങളുടെ നിർവചനങ്ങളിലേക്കും ഒക്കെ വ്യാപിക്കുന്ന ഒന്നാണ്. ആഗോളവത്കരണം പരമ്പരാഗത രീതികളിലും സംസ്കാരങ്ങളിലും ഇവിടെയും നിരവധി മാറ്റങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നുണ്ട്. സകലതും സ്വയം തിരഞ്ഞെടുക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന മനുഷ്യർക്ക് അതിനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം അനിവാര്യമാണ് എന്ന് വ്യാപകമായി തോന്നി തുടങ്ങിയ കാലമാണിത്. ഇഷ്ടമുള്ള വിഷയം സ്വയം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് തിരഞ്ഞെടുത്ത് പഠിക്കുന്നത് മുതൽ തുടങ്ങുന്ന ഈ മാറ്റത്തിന്റെ അലയൊലി മനുഷ്യ ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ കോണുകളിലും ആവർത്തിക്കപ്പെടുന്നു. യുവത തങ്ങളുടെ ജീവിത പങ്കാളിയെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിലും ഇന്ന് സൂക്ഷ്മമായ ശ്രദ്ധ പുലർത്തി പോരുന്നുണ്ട്. അവിടെയാണ് പ്രണയം എന്ന സങ്കൽപ്പം ഇന്ത്യൻ സമൂഹത്തിന്റെ ഘടനയിലേക്കും ബന്ധങ്ങളെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിലേക്കും സാമൂഹിക ചലനാത്മകതയിലേക്കും സാമ്പത്തിക തീരുമാനങ്ങളിലേക്ക് പോലും കടന്നുചെല്ലുന്നത്.

പ്രണയം എക്കാലത്തും സാമൂഹിക വിപ്ലവങ്ങൾക്ക് തിരികൊളുത്തിയ ആദ്യ വിപ്ലവമാണ്. സകലമാന വേർതിരിവുകളെയും ആചാരങ്ങളേയും ഉച്ഛനീച്ചത്വങ്ങളേയും ആദ്യം തച്ചുടച്ച് മനുഷ്യരെന്ന ഒറ്റ മൂല്യബോധത്തിലേക്ക് കൈ കോർക്കപ്പെട്ടത് രണ്ട് മനുഷ്യർ പരസ്പരം പ്രണയിച്ചപ്പോളാണ്. അവരുടെ ജാതി, മതം, കുലം, ഗോത്രം, ദേശം, നിറം, ലിംഗം, ഭാഷ, രാഷ്ട്രീയം അങ്ങനെ യാതൊന്നും നോക്കാതെ സ്നേഹം, സഹകരണം, സഹജീവിതം എന്നീ ബോധ്യങ്ങളിൽ ഇടകലർന്ന് ഇണചേർന്ന് ഇഷ്ടം പങ്കിട്ട് ജീവിക്കാൻ തീരുമാനിച്ച ആദ്യ വിപ്ലവം പ്രണയം തന്നെയാണ്.

വൈവിദ്യങ്ങൾ നിറഞ്ഞ ഇന്ത്യൻ സമൂഹം, നാനാത്വത്തിൽ ഏകത്വം എന്ന ആശയത്തിൽ നിന്ന് ഒന്നായി മാറിയ ഇടമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ഈ നാനാത്വത്തിൽ മനുഷ്യ സ്നേഹത്തിന്റെ ഏകത്വമെന്ന സാംസ്കാരിക അന്തരീക്ഷത്തിലും വ്യക്തിഗത വികാരങ്ങളും ഇഷ്ടങ്ങളും സമൂഹത്തിന്റെയും കുടുംബത്തിന്റെയും പ്രതീക്ഷകളുമായി ഏറ്റുമുട്ടുമ്പോൾ ഉയർന്നുവരുന്ന സങ്കീർണ്ണമായ ഒരു ദ്വിമുഖതയുണ്ട്.

ഇന്ത്യയിൽ ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയ ആചാരങ്ങളിൽ ഒന്നായ അറേഞ്ച്ഡ് വിവാഹങ്ങൾ, വളരെക്കാലമായി ഇന്ത്യൻ സമൂഹത്തിന്റെ ആണിക്കല്ലായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ജാതി, മതം, സാമൂഹിക നില തുടങ്ങിയ ഘടകങ്ങളാൽ നയിക്കപ്പെടുന്ന കുടുംബങ്ങളാണ് ഈ ആചാരത്തെ പലപ്പോഴും അനുഷ്ഠിച്ച് വരുന്നത്. എന്നിരുന്നാലും, ആഗോളവത്കരണതിന്റെയും വിവര സാങ്കേതിക വിദ്യകളുടെ കുതിപ്പിന്റെയും ഫലമായി ഇന്ത്യൻ സമൂഹവും ഇന്ന് പരിണമിക്കുമ്പോൾ, പ്രണയവിവാഹങ്ങളുടെ വർദ്ധനവ് ഈ വ്യവസ്ഥാപിത മാനദണ്ഡങ്ങളിൽ നിന്നും, ആചാര പാലനത്തിൽ നിന്നുമുള്ള ഗണ്യമായ വ്യതിയാനത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ആഗോളവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട ലോകവുമായി കൂടുതലായി തുറന്നുകാട്ടപ്പെടുന്ന ചെറുപ്പക്കാർ, സഹകരണത്തിന്റെയും സഹജീവിതത്തിന്റെയും ഭാഗമായി ഉണരുന്ന പരസ്പര സ്നേഹത്തിന്റെയും വാത്സല്യത്തിന്റെയും ആധുനിക മാനുഷിക മൂല്യങ്ങളുടെയും അടിസ്ഥാനത്തിൽ തങ്ങളുടെ ജീവിത പങ്കാളികളെ സ്വയം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സ്വീകരിക്കുന്നു. ഈ മാറ്റം വെറുമൊരു വ്യതിയാനമല്ല; ഇന്ത്യയിലെ പ്രണയത്തിന്റെയും ബന്ധങ്ങളുടെയും ആഖ്യാനം തിരുത്തിയെഴുതാനുള്ള യുവതയുടെ ബോധപൂർവമായ തീരുമാനമാണ്.

എന്നാൽ, പൂത്തുലയുന്ന പ്രണയകഥകൾക്കും മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സാമൂഹിക മാനദണ്ഡങ്ങൾക്കും ഇടയിൽ, അഗാധമായ ഒരു ധർമ്മസങ്കടം പലർക്കുമിടയിൽ ഉയർന്നുവരുന്നു. വ്യക്തിപരമായ ആഗ്രഹങ്ങളും രക്ഷിതാക്കളുടെ പ്രതീക്ഷകളും തമ്മിലുള്ള ഏറ്റുമുട്ടൽ യുവതയ്ക്കിടയിൽ ഒരു വൈകാരിക യുദ്ധക്കളം സൃഷ്ടിക്കുന്നു.

ഇന്ത്യയിലെ ബന്ധങ്ങളുടെ ബഹുമുഖ സ്വഭാവം പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ഈ ധർമ്മസങ്കടം കൂടുതൽ രൂക്ഷമാകുന്നു. ഇവിടെ, വിവാഹം എന്നത് രണ്ട് വ്യക്തികളുടെ കൂടിച്ചേരൽ മാത്രമല്ല, കുടുംബങ്ങളുടെയും സമൂഹങ്ങളുടെയും പാരമ്പര്യങ്ങളുടെയും സംഗമമാണ്.

അവിടെ ഒരു പോരാട്ടം അനിവാര്യമായി വരുന്നു. വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായുള്ള പോരാട്ടം. പലപ്പോഴും അനുരൂപീകരണത്തിന് മുൻഗണന നൽകുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിൽ വ്യക്തിഗത ആവിഷ്കാരത്തിനായുള്ള വിശാലമായ പോരാട്ടമാണിത്. പ്രണയബന്ധങ്ങളിൽ മാത്രമല്ല, കരിയർ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളിലും ജീവിത ശൈലികളുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പിലും കലാപരമായ കാര്യങ്ങളിലും പോലും ഈ പോരാട്ടം പ്രകടമാണ്.

തലമുറകൾ തമ്മിലുള്ള ശീതയുദ്ധങ്ങൾക്ക് നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ പഴക്കമുണ്ട്. ദേശ-കാല ഭേദമില്ലാതെ പഴയതും പുതിയതുമായ തലമുറകൾ പരസ്പരം ആശയപരമായി പോരടിക്കാറുണ്ട്. പുരാതന ഗ്രീസിൽ സോക്രട്ടീസും അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിദ്യാർത്ഥി ഗ്ലോക്കോണും തമ്മിലുള്ള സംഭാഷണമായ പ്ലേറ്റോയുടെ "ദി റിപ്പബ്ലിക്" എന്ന കൃതിയിൽ, പഴയതും യുവതലമുറയും തമ്മിലുള്ള മൂല്യങ്ങളിലും പെരുമാറ്റങ്ങളിലും ഉള്ള വ്യത്യാസങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഒരു ചർച്ചയുണ്ട്. വികസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സാമൂഹിക മാനദണ്ഡങ്ങൾ, സാങ്കേതിക മുന്നേറ്റങ്ങൾ, സാംസ്കാരിക സമ്പ്രദായങ്ങളിലെ മാറ്റങ്ങൾ എന്നിവ കാരണം തലമുറകൾ തമ്മിൽ വിടവുകൾ പലപ്പോഴും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. ഗ്രീസ്, റോം, ചൈന തുടങ്ങിയ പുരാതന നാഗരികതകളിൽ ഇതിന് ഉദാഹരണങ്ങൾ കാണാം, അവിടെയെല്ലാം പഴയതും യുവതലമുറയും തമ്മിലുള്ള കാഴ്ചപ്പാടുകളിലും മനോഭാവങ്ങളിലും ഉള്ള വ്യത്യാസങ്ങൾ ചരിത്ര ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും രചനകളിലും രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇന്ത്യയിലും ഇത് പ്രകടമാണ്. ദ്രുതഗതിയിലുള്ള ആധുനികവൽക്കരണത്തിന് രാജ്യം വിധേയമാകുമ്പോൾ, തലമുറകൾക്കിടയിലുള്ള വിടവ് വർദ്ധിക്കുന്നു. ആഗോള ട്രണ്ടുകളാലും ആധുനിക വിവര സാങ്കേതിക വിദ്യകളുടെയും സാമൂഹിക മാധ്യമങ്ങളുടെയും ശക്തിയാലും സായുധരായ യുവാക്കൾ തങ്ങളുടെ വിധിയെ പുനഃക്രമീകരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. അത്തരത്തിലൊരു മാറ്റത്തിന് യുവത ശ്രമിക്കുമ്പോൾ, സമൂഹത്തിൽ വേരൂന്നിപ്പോയ മനോഭാവങ്ങളും, കുടുംബങ്ങളിലെ യാഥാസ്ഥിതിക ചിന്താഗതികളും, തലമുറകൾക്കിടയിലെ വിടവുകളും പലപ്പോഴും തെറ്റിദ്ധാരണകൾക്കും തർക്കങ്ങൾക്കും കാരണമാകുന്നു. ഇത് വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യം സാധ്യമാക്കുന്ന പ്രക്രിയയെ കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണമാക്കുന്നു.

സമൂഹത്തിന്റെ യാഥാസ്ഥിതികതയുടെ ടോക്സിസിറ്റി വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നതിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നില്ല; അത് സമൂഹത്തിന്റെ പുരോഗതിയെയും തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നു. പ്രണയം ഒരു കുറ്റകൃത്യം കണക്കെ കരുതപ്പെടുന്ന കുടുംബങ്ങൾ ഉണ്ട്. അവരിലെ യാഥാസ്ഥിതികത സമൂഹത്തിന് വൈകാരികമായും ബൗദ്ധികമായും സാംസ്കാരികമായും പരിണമിക്കാനുള്ള അവസരം നിഷേധിക്കുന്നു. ഈ വിഷാംശം സ്റ്റീരിയോടൈപ്പുകളെ ശാശ്വതമാക്കുന്നു, അസഹിഷ്ണുത വളർത്തുന്നു, മനുഷ്യബന്ധത്തിനായുള്ള സഹജമായ ആഗ്രഹത്തെ തടയുന്നു.

യാഥാസ്ഥിതികതയുടെ ചങ്ങലകളിൽ നിന്ന് മോചനം നേടുന്നതിന് വ്യക്തിപരമായ ധൈര്യം മാത്രമല്ല, കൂട്ടായ പ്രവർത്തനവും ആവശ്യമാണ്. സ്നേഹം, ബന്ധങ്ങൾ, മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മാനദണ്ഡങ്ങൾ എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള തുറന്ന സംഭാഷണങ്ങളും ചർച്ചകളും ആഴത്തിലുള്ള പക്ഷപാതങ്ങളെ വെല്ലുവിളിക്കുകയും സഹാനുഭൂതിയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും. ആഖ്യാനത്തെ തിരുത്തിയെഴുതാനുള്ള ശക്തി സ്വന്തം നിബന്ധനകളിൽ സ്നേഹിക്കാനും ജീവിക്കാനും ധൈര്യപ്പെടുന്ന വ്യക്തികളുടെ കൈകളിലാണ്. പ്രണയിക്കാൻ ധൈര്യപ്പെടുമ്പോൾ ഓരോരുത്തരും സ്വന്തം ജീവിതത്തിന്റെ ഉത്തരവാദിത്വം സ്വയം ഏറ്റെടുക്കുകയും, വ്യക്തിയെന്ന നിലയിൽ തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള അവകാശം നടപ്പിലാക്കുകയും ആണ് ചെയ്യുന്നത്. പലപ്പോഴും രക്ഷിതാക്കൾ ഇതിന് തടസമായി പറയുന്നത് ചതിക്കപ്പെടും എന്നൊക്കെയുള്ള കുയുക്തികൾ അല്ലെങ്കിൽ വികലന്യായങ്ങൾ ആണ്. അതിനാൽ നിരന്തരം കുടുംബങ്ങളിൽ വ്യക്തി സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ പറ്റിയുള്ള ചർച്ചകൾ നടക്കേണ്ടതുണ്ട്. തുറന്ന ചർച്ചകൾ വഴി മനുഷ്യർ പരസ്പരം അറിയുകയും തിരുത്തുകയും അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്.

പലപ്പോഴും പ്രണയത്തിലേക്കും വ്യക്തിസ്വാതന്ത്രത്തിലേക്കുമുള്ള യാത്ര യുവതയ്ക്ക് പല നിലകളിൽ മാനസികമായ വെല്ലുവിളികൾ ഉണ്ടാക്കുന്നുണ്ട്. കുടുംബത്തിന്റെയും സമൂഹത്തിന്റെയും പ്രതീക്ഷകളുമായി വ്യക്തിപരമായ വികാരങ്ങൾ സന്തുലിതമാക്കാനുള്ള സമ്മർദ്ദം ഒരു മാനസിക വടംവലിയിലേക്ക് അവരെ നയിച്ചേക്കാം. ഉത്കണ്ഠ, സമ്മർദ്ദം, വിഷാദം എന്നിവപോലും ഈ യാത്രയിൽ ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത കൂട്ടാളികളായി മാറിയേക്കാം. തലമുറകൾക്കിടയിലെ വിടവുകളെത്ര വലുതാണെങ്കിലും മനുഷ്യരെന്ന ഏകതാ ബോധത്തിൽ കുടുംബങ്ങൾ ചെറുപ്പക്കാർക്കൊപ്പം അവരുടെ പ്രയാസങ്ങളെ കൂടി കണക്കിലെടുത്ത് ചേർന്ന് നിൽക്കേണ്ടതുണ്ട്. കുട്ടികളുടെ സന്തോഷത്തിനാണോ സമൂഹത്തിന്റെ അംഗീകാരത്തിനാണോ മുൻഗണന നൽകേണ്ടത് എന്ന ചോദ്യം രക്ഷിതാക്കൾ സ്വയം ആരായേണ്ടതുണ്ട്, ആത്മപരിശോധനയിലൂടെ പുതിയൊരു സാമൂഹിക പരിണാമത്തെ അടയാളപ്പെടുത്താനുള്ള അവസരം അവരുപയോഗിക്കുമെന്ന് കരുതാം.

യുവതയുടെ വൈകാരിക പ്രക്ഷുബ്ധത അവിടെ അവസാനിക്കുന്നില്ല. സോഷ്യൽ മീഡിയയുടെ സ്വാധീനം ഉൾപ്പെടെയുള്ള ബാഹ്യ ഘടകങ്ങളാൽ ഇത് വീണ്ടും സങ്കീർണ്ണമാകുന്നു. സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ പങ്കാളികൾ എപ്പോഴും സന്തോഷമുള്ള ആഘോഷിക്കുന്ന മനുഷ്യരായി കാണപ്പെടുന്നത് എല്ലാം തികഞ്ഞ ബന്ധങ്ങളുണ്ടെന്ന തെറ്റിദ്ധാരണ പൊതുവെ പരക്കാൻ ഇടയായിട്ടുണ്ട്. ഇത് കാരണം തങ്ങളുടെ പ്രണയ ബന്ധത്തിലെ ചെറിയ പ്രശ്നങ്ങൾ പോലും അവർക്ക് വലുതായി തോന്നുന്നു. ഇതിനാൽ സമ്പൂർണ്ണതയുടെ സൗന്ദര്യമുള്ള മറ്റൊരു ബന്ധത്തെ തേടി പോയി അവിടെയും വിഷമ ഘട്ടങ്ങൾ കണ്ട് നിരാശപ്പെടുമ്പോൾ മാനസികമായി തകരുന്ന സ്ഥിതിയും പലർക്കുമുണ്ടാകുന്നു. മറ്റുള്ളവരുമായും ഇന്ന് നിലനിൽക്കുന്ന സാമൂഹിക മാനദണ്ഡങ്ങളുമായും നിരന്തരം താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്നത് വഴി യുവതയിൽ അപര്യാപ്തരാണെന്ന നിരാശ, സ്വയം സംശയം, വിധിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഭയം എന്നിവ ഉടലെടുക്കുന്നുണ്ട്. രണ്ട് വ്യക്തികൾ ഒന്നിക്കുമ്പോൾ രണ്ട് സംസ്കാരങ്ങൾ, രണ്ട് ജീവിത ശൈലികൾ, രണ്ട് ചിന്താഗതികൾ, അങ്ങനെ വ്യത്യസ്തമായ പലതും ഒന്നിക്കുകയാണ്. ഇവിടെ അഭിപ്രായ വ്യത്യാസങ്ങളും ബിന്നതകളും സ്വഭാവികമാണ്. അപ്പോഴെല്ലാം ജനാധിപത്യപരമായ ചർച്ചകൾ വഴി പരസ്പര സഹകരണത്തിൽ ചെന്നെത്തുകയാണ് സാധ്യമായ മാർഗ്ഗം. രണ്ട് വ്യക്തികൾ പ്രണയിക്കുകയെന്നാൽ മറ്റൊരാൾക്കൊപ്പം അവരവരെയെന്ന പോലെ അയാളെയും അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ട് സഹകരിച്ച് ഒപ്പം ജീവിക്കാൻ പഠിക്കുന്ന വിദ്യാഭ്യാസമാണ്. ഒരുതരത്തിലും ബിന്നത തോന്നാത്ത അഭിപ്രായ വ്യത്യാസം ഉണ്ടാവാത്ത ബന്ധമെന്നത് ഒരു ഉട്ടോപ്യൻ സങ്കൽപ്പം മാത്രമാണ് അതൊരിക്കലും സാധ്യമാകാൻ ഇടയില്ല. മനുഷ്യരുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളെ ചോദ്യം ചെയ്യാതെ, തടയാതെ അത് അംഗീകരിച്ച്, കാലികമായ മാറ്റങ്ങൾ കണക്കിൽ എടുത്ത് കൊണ്ട് ഇന്നിനുതകുന്ന രീതിയിൽ, പങ്കാളിത്തത്തിൽ തങ്ങളുടെ ജീവിതാനുഭവങ്ങളുടെ സത്ത ചെറുപ്പക്കാർക്ക് പകർന്ന് കൊടുക്കാൻ മുതിർന്നവർക്ക് കഴിയട്ടെ.

പ്രതിബന്ധങ്ങൾക്കിടയിലും സ്നേഹിക്കാൻ ധൈര്യപ്പെടുന്ന, പാരമ്പര്യത്തെ മാനിക്കുമ്പോഴും മാനദണ്ഡങ്ങളെ, കീഴ്‌വഴക്കങ്ങളെ, ആചാരങ്ങളെ വെല്ലുവിളിക്കുന്ന, വരും തലമുറകളോട് യുദ്ധം പ്രഖ്യാപിക്കാതെ അവരെ മനസ്സിലാക്കി അവർക്കൊപ്പം നടക്കുന്ന വ്യക്തികളുടെ കൈകളിലാണ് പ്രതീക്ഷ. ഒട്ടനേകം കുടുംബങ്ങൾ യുവതയുടെ പ്രണയ വിവാഹങ്ങളെ മനസ്സാൽ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നു. സാദ്ധ്യതയുടെ അതിരുകൾ പൊരുത്തപ്പെടുത്താനും രൂപാന്തരപ്പെടുത്താനും പുനർനിർവചിക്കാനുമുള്ള മനുഷ്യാത്മാവിന്റെ കഴിവിന്റെ തെളിവാണ് ഇന്ത്യയിലെ ഈ പരിണാമം. യാഥാസ്ഥിതികത വെടിഞ്ഞ്, അനുനിമിഷം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രപഞ്ചത്തിൽ മാറ്റത്തെ അംഗീകരിക്കാതെ ഒരു അതിജീവനം സാധ്യമെല്ലെന്ന തിരിച്ചറിവിലേക്ക് സമൂഹം നടന്നടുക്കുന്ന കാഴ്ച്ച പ്രതീക്ഷകളെ തൊട്ടുണർത്തുന്നു.

പാരമ്പര്യം, സ്വയംഭരണം, വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യം, മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മാനദണ്ഡങ്ങൾ എന്നിവയുടെ സങ്കീർണ്ണതയിൽ, ഇന്ത്യയിലെ പ്രണയങ്ങൾ പുരോഗമിക്കുന്നു. വ്യക്തികൾ പ്രണയത്തിന്റെ ആഖ്യാനം തിരുത്തിയെഴുതാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ, അവിടെ കാലങ്ങളായി കണ്ടു വരുന്ന ആൺ-പെൺ പ്രണയങ്ങളുടെ സാക്ഷാത്കാരം മാത്രമല്ല, പെണ്ണും-പെണ്ണും, ആണും-ആണും, ആണെന്നോ പെണ്ണെന്നോ പേരിടാത്ത മനുഷ്യർ തമ്മിലും പ്രണയിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു. അവരെ പല കുടുംബങ്ങളും പിന്തുണയ്ക്കുന്ന വാർത്തകൾ കേൾക്കുമ്പോൾ ഇവിടെ സാമൂഹിക മാനുഷിക മൂല്യങ്ങളുടെ നിലവാരം മെച്ചപ്പെടുന്ന ഒരു വിപ്ലവം ഉണ്ടാകുന്നുണ്ടെന്ന് വ്യക്തമാകുന്നു. സകല മനുഷ്യരും, അവരിലെ വ്യത്യസ്തതകളും അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്ന നിലയിലേക്ക് സമൂഹം അതിന്റെ മനസ്സ് വിപുലപ്പെടുത്തുന്നു. മതാത്മക ദേശീയതാ വാദത്തെ അധികാര തുടർച്ചയ്ക്ക് വേണ്ടി രാഷ്ട്രീയമായി ഉപയോഗിക്കുന്ന കാലത്തും ലോക പൗരന്മാരായി പലയിടങ്ങളിൽ ജോലി ചെയ്യുന്ന പഠിക്കുന്ന ചെറുപ്പക്കാർ മറ്റ് രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്ന് പോലും ജാതിയോ മതമോ നോക്കാതെ, മനുഷ്യരെന്ന വർഗ്ഗബോധത്തിൽ പങ്കാളികളെ തിരഞ്ഞെടുക്കുകയും അവർക്കൊപ്പം ജീവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അംഗ പരിമിതരെ പരിഹസിക്കുന്ന, ബിന്ന ലിംഗ വിഭാഗത്തിലെ മനുഷ്യരെ അവഗണിക്കുന്ന, ആരൊക്കെയോ പടുത്ത് കെട്ടിയ സൗന്ദര്യ സങ്കൽപ്പങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ സൗന്ദര്യമുള്ള മനുഷ്യരെ ബോഡി ഷെയിം ചെയ്യുന്ന, പ്രാകൃത രീതികളെ പ്രണയം അതിന്റെ ഉരുക്ക് മുഷ്ടി കൊണ്ട് തടുക്കുകയും അത്തരത്തിൽ അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടവരെ മുറുകെ പിടിക്കുകയും സമൂഹത്തിന്റെ പരിഹാസചിരികൾക്ക് നേരെ സധൈര്യം നടന്ന് ചെല്ലുകയും ചെയ്ത ചരിത്രങ്ങൾ ലോകത്ത് പരക്കെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത് പോലെ ഇവിടെയും അത് സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. പ്രണയം ഒരു മഹാവിപ്ലവമാണ്, അത് നിരന്തരം തുടരട്ടെ. മനുഷ്യർക്ക് സഹകരിച്ചും സ്നേഹിച്ചും അല്ലാതെ സന്തോഷവും സമാധാനവും നേടാനാകില്ലെന്ന് ബോധ്യമുള്ള പൊതുബോധം വരും തലമുറകളാൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കാം.

Vyshakh Vengilode

Click the button below to join our whats app groups>>
Click the 'Boost' button to push this article to more people>>